این چیدمان نگاره ایی سه بعدی است که هم به شکلی دائمی به بازتعریف فرم و زیباشناسی پل آب رسان خرانق می پردازد و هم بطور مستقل بخشی از زمان و مکان ( آنِ حال حاضر ) را به مخاطب گوش زد می کند. زمانی در حال گذار که مخاطب هیچگاه بدان توجهی ندارد. اما تبار و ریشه بهره گیری از آینه در بسیاری از آثار من چه در محیط های طبیعی و چه در گالری به تفسیر و خوانشی بستگی دارد که از برخی منابع عرفانی شیخ شهید " شهاب الدین سهرودی" درباب نورالانوار و حکمت خسروانی اخذ کرده ام.
بسیاری از هنرمندان ایرانی و غیر ایرانی از آینه در آثار خود استفاده کرده و می کنند. از جمله هانس ماک، رابرت اسمیتسون، پیستولتو وهنرمند برجسته کشورمان منیر فرمانفرمائیان. آینه در پرداخت های هنری ( بصری ) به مانند ماده خامی است که در زمان و مکانی مشخص با فرمی مشخص، خوانشی مشخص را حاصل می آورد.
من در چند اثر اخیر خود با خوانشی "میان موضوعی" آینه را رابطی بین پدیده ایی مربوط به گذشته ( میراث کهن) و فکری امروزی قرار داده ام. البته این ایجاد رابطه بسیار مشروط بوده و خواهد بود و دلیل آن چیزی نیست به غیر از حفظ تمام و کمال شأن و ارزش اثر باستانی یا میراث فرهنگی. در اینجاست که کار کمی سخت می شود زیرا هنرمند حق هیچگونه تغییر یا دخل و تصرف را در حریم اثر نداشته و باید بطور کامل اثر خود را در راستای زیباشناسی پدیده و اثر باستانی قرار دهد.
گوش سپردن به بادهای خورشیدی چیدمان آینه هایی بود که بر فرم زیبای قوس های رومی وار پل آبرسانی بخش خرانق تاکید داشت. این پروژه با مشارکت اداره میراث فرهنگی استان یزد و در عرض دو ماه به سرانجام رسید.
علیرضا امیرحاجبی
تهران/ آبان
۱۳۹۳
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر