زندگی انسان در گذر از دو فصل بنیادین شکل می گیرد: جوانی و بزرگسالی. دو فصل بنیادین که منحصر به فرد یا افراد نیست بلکه جوامع انسانی را نیز در برمی گیرد. گذر از میان این دو فصل قدم به قدم و غالبا روندی تکاملی است و این میسر نمی شود مگر با آگاهی از دستاوردها و اهداف گذشته. امروز و در دهه دوم قرن بیست و یکم و با تمام هیجانات و استرس های ناشی از سرعت تغییرات، بخش عمده ای از فرهنگ ما فرزند قرن بیستم باقی مانده است. قرن جنگ های بزرگ، دستاوردهای علمی، قرن ایسم ها، تحولات بزرگ فکری... و قرنی که از مهمترین رویدادهای کل تاریخ بشریت انباشته شده است.
یکی از ویژگی های بارز این قرن تصاویر متحرک است. با نگاه به سینما، تلویزیون و حتی وب اهمیت این مشخصه بیشتر نمایان می شود. از زمانی که نم جون پایک ویديو اینستالیشن خود را در آلمان به نمایش گذارد و به عقیده بسیاری دوران ویديو آرت آغاز شد، امروز ۵۰ سال می گذرد و با اینکه ویديو آرت هنر جوانی است شاید بتوان گفت هیچ مدیومی تا این اندازه در صرف و نحو زبان خود امکانات بیانی منحصر به دوران معاصر را نداشته است. ویدئوآرت با امکانات بیانی و ارتباطی گسترده خود جایگاه منحصر به فردی در میان سایر مدیوم های هنری یافته است و می توان امیدوار بود که در آینده تاثیر به سزایی بر فرم های ارتباطی بگذارد. از سوی دیگر روند تصاعدی جایگزین نمودن صورت دیجیتال تصاویر به جای فرم ها و مدیوم های کلاسیک، استفاده هنری از این مدیوم را در کنار سایر کارکردها برجسته می کند.
پروژه "۱۰۰X۱۰۰=۹۰۰" در پاسخ به این الزامات و توجهات شکل گرفته است. صد هنرمند از سراسر جهان به این پروژه دعوت شده اند تا هریک اثری در ارتباط با یک سال از قرن بیستم ارائه دهند. هدف این پروژه روایتی هنرمندانه است از قرن بیستم با تمام پیچیدگی ها و برداشت ها، با تاکید بر دوری از روایت های تاریخ نگارانه و دیدگاه های متعصب سیاسی و با تشویق به خلق آثاری سوبژکتیو و شخصی. به این ترتیب یکصد هنرمند با آزادی کامل و فقط با اشتراک بر تمرکز بر یکی از سال های قرن بیستم به خلق آثار پرداخته اند. تمرکزی که در خود امکان دگرگونی دیدگاه های پیشین و شکل دهی به نتیجه گیری های نو را دارد. هرچند که آزادی تفسیر و برداشت های هنرمندان از مشخصه های این پروژه بوده است اما توجه به نگرشی جهان شمول در ارتباط با قرن بیستم که در نهایت باعث افزودن لایه های خوانش بیشتری در اثر می شود نیز مد نظر بوده است.
این پروژه تحت حمایت فستیوال مگمارت ایتالیا Magmart | video under volcano به انجام رسیده است و دست کم در زمینه ویدئوآرت برای اولین بار در سطح جهانی اجرا می شود. این مجموعه در طی سال ۲۰۱۳، در بزرگداشت ۵۰ سالگی ویدئوآرت، در سراسر جهان و در نقاط مختلف توسط موسسات گوناگون عرضه می شود. مگمارت در طی سالیان با نهادها، موزه ها، هنرمندان و کیوریتورهای فعال در عرصه ویدئوآرت همکاری های گسترده ای داشته است. هنرمندان این مجموعه نیز از میان برندگان دوره های پیشین این فستیوال و با توجه به گونه گونی فرهنگی برگزیده شده اند تا در نهایت نگاهی متکثر به پدیده قرن بیستم، نتیجه این فستیوال باشد.
نمایش این مجموعه در گالری ایست در طی ۱۰ روز، هر روز یک دهه از قرن بیستم با ارائه ۱۰ ویدئوآرت از ۱۰ هنرمند از سراسر جهان برنامه ریزی شده است.
شادی افشار و امیر راد
Tales (1957) Emilio Rizzo
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر