اولین دوره فستیوال "سی پرفورمنس، سی هنرمند، سی روز" پاسخ ما بود به شرایط موجود یعنی معرفی فراگیر پرفورمنس آرت به مخاطبین و هنرمندان به عنوان مدیومی با قابلیت های بیانی ویژه. آنچه در پرفورمنس آرت رخ می دهد توجه به اهمیت زمینه (context)، نقش مخاطب در شکل گیری اثر و صعود جایگاه هنرمند/پرفورمر از خالق دانای کل به تجربه گری کنجکاو است. این ویژگی ها به همراه نامانایی اثر تصویر هنرمند حرفه ای را دگرگون می کند و جایگاه مخاطب منفعل و نگاه تجاری به اثر هنری را به چالش می کشد. بدین گونه هنرمند و مخاطب فرصتی می یابند تا در بستر اثر هنری دست به تجربه ای متفاوت بزنند و محدوده چهارچوب ها، تعاریف و انتظارات از پیش تعیین شده را فراخ تر نمایند.
اولین دوره "سی پرفورمنس، سی هنرمند، سی روز" نتیجه گسترش و تنوع مباحث تئوریک در زمینه هنر معاصر در جامعه هنری ما بود. این فستیوال امکان معرفی جامع و عملی این مدیوم و تجربه بخشی از این تئوری ها را فراهم آورد. بدین ترتیب يكی دیگر از اهداف ما در شکل دادن به اين پروژه، یعنی ایجاد بستری برای تجربه عملی این مباحث و برقراری دیالوگ در میان فعالان این عرصه، محقق شد.
در دوره دوم این فستیوال همچنان پیگیر اهداف اولیه خود هستیم. از آنجا که پرفورمنس آرت مدیومی میان رسانه ای است در این دوره نیز هنرمندانی از عرصه های گوناگون هنر به این پروژه دعوت شده اند. این نکته نیز مد نظر بوده است که حفظ تناسب میان تعداد هنرمندان حوزه های گوناگون نه ممکن است و نه اهداف پروژه را تغییر می دهد.
در این دوره کوشش نموده ایم برنقش مخاطب در شکل گیری اثر هنری، که یکی از ویژگی های پرفورمنس آرت است، تاکید بیشتری شود.
محمد رضایی راد و امیر راد
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر