چهارشنبه 19 مرداد، كوچه پس‌كوچه‌هاي منتهي به ميدان دركه، يك سطل شاتوت، ساعت 20:19، اذان مغرب به افق تهران.
قرار است با عليرضا بشيرراد در برنامه«با من افطار كن» گالري ايست افطار كنم. يك افطار اسل اما نمي‌دانم اين غلط املايي چقدر به ضررم تمام خواهد شد. يعني افطار فرعي هم مي‌تواند سير كننده باشد. اصل كه با سين نوشته شود، مي‌شود فرع.
گالري ايست، سالن تاريك، پرده نمايش مربع، دو ويديو در كادرهاي مستطيل عمودي در كنار يكديگر پخش مي‌شوند.
ويديوي سمت چپ: هنرمند در حال خوردن يك كاسه تقريبا يك كيلوگرمي عسل با دست را نشان مي‌دهد. دستاني كه با ولع عسل را به دهان هنرمند وارد مي‌كند و بلافاصله با دستمال كاغذي پاك مي‌شود.
ويديوي سمت راست: هنرمند را در حال جدا كردن خورده‌هاي دستمال كاغذي از دستانش نشان مي‌دهد كه با مشقت همراه است، خرده دستمال‌هايي كه در كاسه‌يي شبيه همان كاسه عسل ريخته مي‌شود. با ديدن تصاوير مي‌دانم كه نام نمايش اسل، اصل نيست، عسل است. هماني كه مصرف يك كيلوگرم آن 3250 كيلوكالري انرژي و حرارت در بدن ايجاد مي‌كند و براي رفع كم‌اشتهايي مفيد است، خواب‌آور بوده و به دور از رطوبت فسادناپذير است. اما خواص عسل با الف و سين و همان اعراب، با نيزه، هر چيز باريك و تيز از كارد و شمشيرو تير و خار و اسلحه هم‌خانواده است و كشنده !
عسل كم‌اشتهايي روزه‌دار را در اثر 16 ساعت گرسنگي درمان كرده و قرار است بعد از سيري او خوابي آرام را برايش به ارمغان بياورد و مرهم باشد. در اين بين هنرمند روزه‌دار به واسطه گرسنگي شديد با دست عسل مي‌خورد و حاضر نيست از هيچ ابزاري براي اين كار استفاده كند و تنها براي جلوگيري از چسبناك بودن دست‌ها از در دسترس‌ترين وسيله كمك گرفته و بي‌توجه به تكه‌‌هاي دستمال كاغذي كه همراه عسل وارد دهانش مي‌شود، دستانش را تميز كرده و به كارش ادامه مي‌دهد. سرانجام سيري حاصل شده و زمان استراحت فرا مي‌رسد، شروع به تميز كردن دستانش مي‌كند، ذره‌ذره خرده‌هاي دستمال را از پوستش جدا كرده و در ظرف خالي عسل مي‌ريزد. لذت با دست غذا خوردن و عدم استفاده از قاشق يا وسيله‌يي شبيه آن و استفاده نكردن از آب براي تميز كردن دست‌ها در ساعتي ديگر او را با مشكلي بزرگ‌تر روبرو مي‌كند. ريختن خرده‌هاي دستمال درون كاسه خالي عسل نيز در ساعتي بعد او را با مشكل تميز كردن ظرف مواجه كرده و زمان استراحت او را به تاخير انداخته و رسيدگي به كار‌هاي عقب‌افتاده را ناممكن مي‌سازد. در اين نقطه از داستان به نظر مي‌رسد عسل معناي اصلي خود را از دست داده و به اسل تبديل مي‌شود. با دست غذا خوردن اصرار بر سنت است و با دستمال كاغذي دست را پاك كردن اصرار بر تجدد و مدرن بودن و حاصل اين دو عمل مي‌شود اتلاف انرژي و توليد زباله پايدار. لفظ پايدار از آن جايي آشكار مي‌شود كه هنگام خريد شاتوت براي دست خالي نرفتن به نمايشگاه يك دوست، از حرف‌هاي فروشنده با مشتري ديگر دستگيرم شد كه تنها راه نگهداري شاتوت براي مدت طولاني غوطه‌ور كردن آن درون عسل است. بنابراين هر چيز كه با عسل تركيب شود، در خاصيت فسادناپذيري آن شريك مي‌شود. در نتيجه، كمبود آب در كره زمين و جايگزيني دستمال كاغذي به عنوان پاك‌كننده، انرژي حاصل از عسل را تلف كرده و ايجاد زباله پايدار مي‌كند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر