جان کیج پیش می آید، گفتگو با امیر راد

منبع: کتاب هفته نگاه پنجشنبه

جان کیج پیش می آید

 گفتگوی سما بابایی با امیر راد

سما بابایی: گالري «ايست‌» در ادامه اجرای پرفورمنس های خود، پروژه ای را با نام «جان كيج پيش مي‌آيد» را طراحی کرده است که باید بهانه آن را صدمين سالگرد تولد اين هنرمند جهاني دانست. در مجموعه پرفورمنس‌هاي پروژه «جان كيج پيش مي‌آيد» كه از - 18 تير ماه - در گالري «ايست» آغاز شده است‌، هنرمنداني چون ماكان اشكواري،‌ شهرزاد بهشتيان‌، شاداب شايگان‌، سعيد هراتي‌، يلدا پاكزاد،‌ احسان محمدزاده‌، نوشين زرناني ،‌ پويا احسايي‌، سارا فعلي‌، تارا فاتحي ايراني‌، نادر مشايخي،‌ بهار مقبولي،‌ راحله تعبدي‌، داوود زارع،‌ محمد عباسي‌، علي معيني‌، شادي افشار ،و امير راد به اجرا مي‌پردازند. جان کیج آهنگساز، فیلسوف، شاعر، نظریه پرداز موسیقی بود. او از شاگردان آرنولد شونبرگ و هنری کاول و از تاثیرگزارترین آهنگسازان پس از جنگ دوم جهانی است.شاید یکی از نامدارترین آثار او ۴:۳۳ ( چهار دقیقه و سی و سه ثانیه ) باشد که در آن نوازنده یا نوازندگان بدون نواختن حتی یک نت، این زمان را روی صحنه در سکوت میگذرانند و حاضران در سالن را به شنیدن صداهای درون سالن دعوت می کنند.جان کیج در سال ۱۹۳۸ میلادی، نخستین قطعه‌اش را برای پیانو ساخت و در ۱۹۵۱ میلادی، گروهی از موسیقی دانان و مهندسین صدا را به کار گرفت تا نخستین قطعهٔ موسیقی را روی نوار مغناطیسی ضبط کنند.

گالری ایست همچنان اصرار به اجرای پرفورمنس دارد و نمایشگاه های نقاشی به همان روال مرسوم گالری کمتر برگزار خواهد شد؟

این گالری از ابتدا هم در نظر داشت تا بر پرفورمنس آرت به طور خاص و مدیوم های جدید (ویدئو آرت، اینستالیشن و ...) به طورعام تمرکز کند که بر همین اساس سال گذشته پرفورمنس های متعددی در گالری به اجرا در آمد و امسال نیز تا اواسط مهر ماه پروژه های گالری متمرکز بر پرفورمنس آرت خواهد بود، هر چند که ممکن است معدود نمایش  دیگر مدیوم ها نیز در این گالری دیده شود. 

اجرای پرفورمنس اصلا توجیه اقتصادی هم دارد؟

طبیعتا نه، اگرچه گالری به راه هایی برای درآمد زایی اندیشیده است تا بتواند همچنان به عنوان اسپانسر هنرمندان فعالیت کند و خوشبختانه مخاطبان گالری نیز در این راه به ما کمک می کنند، اما بدون شک حتی برخوردهایی از این دست نیز بیشتر راهکاری برای حمایت از هنرمندان است تا راهی برای درآمد زایی گالری. متاسفانه پتانسیل های پرفورمنس آرت در جلب مخاطب برای اسپانسرهای ايرانی چندان شناخته شده نيست و حتی در میان گالری داران هم گرایش غالب عدم تمرکز بر این مدیوم است. اتفاق‌هاي تك روزه و منفصل شاهد این رویکرد است و دلایل آن را می توان در پررنگ تر بودن اهداف اقتصادی نسبت به اهداف فرهنگی گالری ها جستجو کرد. به هر رو امیدواریم  برگزاري پروژه هایی مانند 30 پرفورمنس ...، با من افطار کن و جان کیج پیش می آید در معرفی بهتر و تغییر این رویکردها تاثیر گذار باشد.

درباره پروژه "جان کیج" توضیح می دهید؟ به هر حال ما ایرانی ها او را بیشتر به عنوان یک موزیسین می شناسیم و حال ممکن است برگزاری چندین پرفورمنس برای بزرگداشت او کمی عجیب به نظر برسد.

پنجم سپتامبر – 14 شهریور ماه - سال جاری مصادف با صد سالگی " جان کیج" است و به همین بهانه بسیاری از موسسات و هنرمندان در سراسر جهان برنامه های ویژه ای از جمله سخنرانی، اجرا و ...برای بزرگداشت او در نظر گرفته اند و برخی نیز در حال اجرا است. همانطور که گفتید عموما جان کیج را به عنوان موزیسین می شناسند و در بهترین حالت یکی از آثار او یعنی 4 دقیقه 33 ثانیه. اما واقعیت این است که جان کیج نقش بسیار مهمی در عرصه های مختلف از جمله هنرهای تجسمی داشته است. در دهه پنجاه میلادی جان کیج سلسله کلاس هایی با عنوان Experimental Composition  برگزار نمود که بسیاری از اعضا شاخص گروه فلکسوس (fluxus) از شرکت کنندگان در آن بودند. گروه فلکسوس یکی از تاثیرگزارترین گروه ها در تغییر نگرش به مفهوم هنر بودند و در زمینه های گوناگونی همچون ادبیات، هنرهای تجسمی، دیزاین و ... فعالیت می کردند، هرچند هپنینگ های (happening) این گروه در میان اهالی تجسمی شناخته شده تر است. از سوی دیگر همکاری های دائم او با هنرمندان تجسمی و برخی از آثار خود او در این زمینه بر اهمیت این نقش می افزاید. پیشنهاد بزرگداشتی برای جان کیج را ابتدا پویا احصایی با من در میان گذاشت و  در طول یک سال گذشته این بزرگداشت تبدیل به پروژه  "جان کیج پیش می آید" شد. مجموعه ای از 12 پرفورمنس بر اساس کتاب Song Books اثر جان جان کیج که در سال 1970 منتشر شده است.

و حالا این پرفورمنس ها به چه شکلی اجرا می شود؟

یکی از ویژگی های پرفورمنس آرت این است که در زمان و مکان واقعی اتفاق می افتد به عبارت دیگر هیچ هنرمندی از روند و نتیجه اثر آگاه نیست. با اینکه کیج در کتاب خود دستورالعمل هایی را برای اجرا ارائه کرده است اما این دستور العمل ها به هیچ وجه به معنی محدود کردن هنرمند نیست. اجازه بدهید برای روشن تر شدن این مطلب مثالی بزنم. در زبان انگلیسی برای کلمه بازی دو واژه Play , Game به کار می رود. به طور ساده تفاوت آن ها ناشی از شکل قوانین است. در Game  ما با قوانین از پیش تعیین شده روبرو هستیم و ملزم به رعایت آن ها، در غیر این صورت شکل Game  تغییر می کند و به چیزی متفاوت تبدیل می شود در حالیکه در Play قوانین در روند شکل گیری آن و به واسطه شرکت کنندگان وعناصر موجود در آن بوجود می آید تصویر بازی چند کودک با هم و یا همراه چند تکه اسباب بازی که در آن این اسباب بازی ها و خود کودکان هویت دگرگون می یابند و قوانینی کوتاه مدت و تغییرپذیر وضع می شود توضیح دهنده این مفهوم است. کیج در Song Books دقیقا چنین رویکردی دارد. او به هنرمند اجازه می دهد با توجه به خصوصيات عناصري كه در دست دارد قوانيني را براي خلق ساختاري مشخص وضع مي‌كند تا رخداد هنري در آن پيش آيد.

تمام پرفورمنس ها بر اساس پیشنهاداتی است که کیج در آن کتاب ارایه داده است؟

برخی از هنرمندان تنها یکی از قطعه ها را برگزیده اند و تعدادی دیگر ترکیبی از چند قطعه را به عنوان پرفورمنس خود به اجرا درخواهند آورد و برخی نیز بر اساس ایده کلی ای که "کیج" در این کتاب ارایه کرده است، پرفورمنس خود را ارایه می دهند.

شما و آقای احصایی به عنوان نمایشگاه گردان این پروژه همکاری داشته اید،انتخاب هنرمندان و پرفورمنس ها از چه طریقی انجام شد؟

طرح های هنرمندان از میان 46 طرحی انتخاب شد که در پاسخ به فراخوان ما به دستمان رسیده بود. همین جا باید اضافه کنم که Song Books  مجموعه ای از 90 دستورالعمل برای اجراي قطعات موسيقي ‌، پرفورمنس ،‌حركت و ..است. این دستورالعمل ها به دلیل شکل خاص آن ها (نت،اعداد، محاسبات ریاضی، اشکال و ...) بسیار سخت خوان و دشوار است و با اینکه در هنگام فراخوان راهنمایی را هم ضمیمه کتاب کرده بودیم اما با توجه به زمان و پیشینه متفاوت هنرمندان انتظار این تعداد طرح را نداشتیم اما خوشبختانه طرح های دریافتی نشان از سطح بالایی از شناخت داشتند.

نکته دیگر واژه نمایشگاه گردان است که با آن مخالفم. پسوند "گاه" به معنی محل است یعنی نمایشگاه معادل محل نمایش است و به همین دلیل هم در مورد نقاشی من از "نمایش آثار"  به جای "نمایشگاه" استفاده می کنم و حالا واژه "نمایشگاه گردان" بیشتر معادل مدیر گالری است! تا چیز دیگر. از طرفی با  "انتخاب آثار" به عنوان معادل "curator " هم مخالفم چون وظیفه کیوریتور فقط انتخاب آثار نیست هر چند در برخی رویدادهای هنری در گالری ها  همین واژه کاملا به جا است و از آنجا که زبان شناس نیستم ترجیح می دهم از خود واژه کیوریتور استفاده کنم تا معادل بهتر و در برگیرنده ای پیشنهاد شود.

مساله دیگری که در فعالیت های " ایست" به چشم می خورد، این است که خود را تنها محدود به هنرمندان عرصه تجسمی نکرده است و از هنرمندان سایر مدیوم ها نیز بهره می گیرد،چرا؟

از آنجا که از یک سو گالری ایست به طور خاص بر پرفورمنس آرت تمرکز دارد و از سوی دیگر پرفورمنس آرت interdisciplinary است طبیعی است که هنرمندانی از عرصه های مختلف در اجرای پرفورمنس ها نقش داشته باشند و ما معمولا هنرمندان را بر همین اساس به پروژه ها دعوت می کنیم. هنرمندانی از عرصه تاتر مانند  محمد رضایی راد و محمد عاقبتی و...  و سینماگرانی چون شهرام مکری و محمد شیروانی و ... در اجرای پرفورمنس ها حضور داشته اند. همچنین  موزیسین هایی چون پیام جهانمانی، کریستف رضاعی، نادر مشایخی و ... نیز از هنرمندان عرصه موسیقی بودند که در گالری ایست پرفورمنس هایی را اجرا کرده اند. 

شاید چگونه با جان کیج روبرو شدن، پویا احصایی

منبع: کتاب هفته نگاه پنجشنبه

شاید چگونه با جان کیج روبرو شدن

پویا احصایی

پیش از هرچیز «جان کیج پیش می آید» پاسخ به یک نیاز است که در فضای کنونی هنری ما - در صدمین سالگرد تولد جان کیج- احساس می شود. گسیختگی برخورد تجربه گرایانه ی هنری از برخورد حرفه ای تجاری-هنری باعث شده است که هنرمند به دلیل اهمیت بیش از حد وجهه ی هنری خود و بسته بودن دایره ی مخاطبینش خود را ملزم به پیروی از قوانینی از پیش تعیین شده بنماید و ایده ی جدیدی را تجربه نکند. به همان نسبت مخاطب نیز با «شابلون» به دیدن اثر می رود و از اثر هنری انتظاردارد که «خواسته هایش» را برآورده کند. 

جان کیج خودآگاهانه از منصب هنرمندی دانای کل و تصمیم گیرنده پایین می آید و در کنار مخاطب دست به تحربه می زند. برای او آزاد گذاشتن عناصر تشکیل دهنده ی اثر برتر است از لذت رخ نمایی به واسطه ی داشتن قدرت خلق. او می گوید:

«من اینجا هستم و هیچ چیز برای گفتن ندارم».

او خود را در مقام کسی که «مفهومی» برای خلق یک اثر هنری در دست دارد نمی بیند. او تنها «ایده»ای دارد که در خلق اثر به بازی گرفته می شود. 

جان کیج به قواعد هارمونی نمی اندیشد. هیچ قانونی برای او وجود ندارد. همه چیز می تواند در فضای اثر اتفاق افتد. وقتی شوئنیرگ -از مطرح ترین موسیقیدانان قرن بیستم و معلم کیج- به او نیشزد می کند  که بدون دانش هارمونی به دیواری برخورد خواهی کرد که نمی توانی از آن بگذری کیج در جواب می گوید: «پس من سرم را آنقدر به دیوار می کوبم تا راه باز شود». 

«جان کیج پیش می آید» تلاشیست برای گرد هم آوردن هنرمندانی که با برخورد به دیوار عقب ننشسته اند، دعوتیست از مخاطبین برای مواجه شدن با یک حادثه و ایده ی جدید، امکانیست برای تجربه ای کاملاً حرفه ای در فضایی باز جهت آفرینش آثاری خلاق که در قالب هنر تکنیکی، تکنولوژیک و مفهومی معمول نمی گنجند.

پرفورمنس احسان محمدزاده، ۲۱ تیرماه ۱۳۹۱، Komandanta Erofokm

پرفورمنس احسان محمدزاده، ۲۱ تیرماه ۱۳۹۱، Komandanta Erofokm

"اتفاقي براي يك اتفاق"، گزارش روزنامه شرق درباره " جان کیج پیش می آید"

روزنامه شرق ۲۵ تیرماه ۹۱

به بهانه بزرگداشت «جان كيج» در گالری «ايست»

اتفاقی برای يك اتفاق

عليرضا اميرحاجبی

«جان كيج» نام آشنايي براي هنرمندان معاصر و علاقه‌مندان به موسيقي مدرن است. شخصيتي چند بعدي كه با نگاه به فلسفه ذن بوديسم دست به طراحي شگفت‌آوري در زمينه هنر به معناي عام و موسيقي به معناي خاص زد. ذهن كيج را چند بعدي مي‌ناميم چون به همان اندازه كه در ابداع روش‌هاي آهنگسازي خلاقانه و شجاعانه عمل مي‌كرد در حوزه پرفورمنس يا همان هنر اجرايي نيز نقطه نظراتي تاثير‌گذار داشت. رابطه كيج و همكاري‌هايش با مرس كاننيگهام هنرمند بزرگ طراحي حركات موزون باعث شد تا ذهن كيج درگير مفهوم بدن و ارتباطش با محيط و موسيقي شود. از طرف ديگر آشنايي كيج با پروفسور تيتارو سوزوكي مبنا و انگيزه‌اي شد براي تلفيق نظرگاه كيج با ذن ژاپني. مذهبي كه با نگاه به سادگي زندگي روزمره زباني شاعرانه و خالص را براي ارتباط با جهان و انسان به وجود آورده است و اينچنين شد كه جان كيج از مرزهاي موسيقي عبور كرد و وارد دنياي انتزاعي شعر و نوشتار شد. حال با هنرمند و انديشمندي روبه‌رو بوديم كه هم به حركت مي‌انديشيد، هم به موسيقي و هم به شعر. رويداد، اتفاقات، حضور ناخواسته پديده‌ها، غيرقابل كنترل بود. حوادث پس از اين دوره وارد آثار كيج شد و در نهايت كار را به وارياسيون‌هايي رساند كه تماما بر مبناي «پيش‌آمد» و كنش‌هاي محيط و طبيعت بود. راه و روش كيج توسط تعدادي از دوستان و همكارانش از جمله كريستين ولف، ديويد تودور و از همه مهم‌تر مورتون فيلمن ادامه يافت. سادگي و در عين حال پيچيدگي آثار و ايده‌هاي كيج باعث شد تا گروهي مختلف آوانگارد در سراسر دنيا حداقل يك‌بار به تجربه كردنش بپردازند. 
اين روزها در ايران نام جان كيج به دليل نزديك شدن به صد سالگي وي در شهريور ماه، زياد شنيده مي‌شود. در اقدامي جالب‌توجه گالري «ايست» برنامه و پروژه‌اي را در اين زمينه ترتيب داده است. «جان كيج پيش مي‌آيد» نام پروژه‌اي است كه با طراحي و مديريت امير راد و پويا احصايي تا اواخر تير ماه سال‌جاري ادامه خواهد داشت. 
«امير راد» در زمينه نحوه آغاز و چگونگي مديريت پروژه مي‌گويد: «ايده اين پروژه توسط پويا احصايي به من پيشنهاد شد. ما حدود يك سال روي جزييات آن كار كرديم و به يك جمع‌بندي منسجم رسيديم.» وي در زمينه اجراي پرفورمنس در برنامه‌اي براي بزرگداشت كيج مي‌گويد: «جان كيج نقشي كليدي و چهره مهمي در هنر پرفورمنس محسوب مي‌شود. در ايران همگان كيج را به عنوان موسيقيدان مي‌شناسند اما وي ايده‌هاي بسيار مهمي در زمينه هنرهاي اجرايي دارد. به همين دليل تصميم گرفتيم كه متني از جان كيج را به عنوان محور كار انتخاب كنيم كه بيشتر براي حركت، موسيقي و صدا نوشته شده به نام كتاب آوازها.» وي در زمينه نحوه گزينش هنرمندان براي اين پروژه افزود: «پس از فراخوان، 46 طرح را دريافت كرديم و بعد از بررسي طرح‌ها دست به گزينش بهترين‌ها زديم. كتاب جان كيج بسيار ديرفهم و پيچيده و سرشار از فرمول‌هاي رياضي و الگوريتم‌هاست؛ همين امر باعث شد تا تصميم بگيريم كه اگر طرح‌هاي پيشنهادي به ايده كلي مورد نظر كيج نزديك باشد پذيرفته شوند. يعني درك ايده كيج در اين كتاب مبناي گزينش ما بود. به اين ترتيب 12 طرح براي اين پروژه برگزيده شد كه مجموعا 18 هنرمند به اجراي آنها مي‌پردازند.» به گفته راد استقبال مخاطبان از اين پروژه بسيار مطلوب و گاه غيرقابل پيش‌بيني بوده است. اين پروژه توانسته است نظر بنياد جان كيج (كيج تراست) را نيز به خود جلب كند و به اين ترتيب نام گالري ايست و پروژه «كيج پيش مي‌آيد» در فهرست رويدادهاي بنياد مذكور ثبت شده است. در برنامه‌هاي چندين روزه گالري ايست سخنراني نادر مشايخي آهنگساز مدرن ايراني جلب توجه مي‌كند و بر اعتبار چنين برنامه‌اي خواهد افزود. از نكته‌هاي جالب‌توجه اين پروژه حضور يك هنرجوي جوان 19ساله است. علاقه‌مندان براي ديدن اين پروژه كه هر روز از ساعت 18:30 تا 20 برقرار است، مي‌توانند به آدرس: ميدان ونك، خيابان شهيد خدامي، پلاك 40 مراجعه كنند. اين برنامه تا 30 تير ماه ادامه خواهد داشت.

پرفورمنس یلدا پاکزاد و سعید هراتی، "طرح شماره صفر"، ۲۰ تیرماه ۱۳۹۱

متنی از احمدعلی کدیور + عکس هایی از پرفورمنس یلدا پاکزاد و سعید هراتی، "طرح شماره صفر"

طرح شماره صفر

احمدعلی کدیور

سه ردیف کاغذ چسبیده شده روی زمین. یک مستطیل چندمتر در چندمتر در چند متر ساخته­ اند با یک ضلع خالی. یک نفر زغال به دست نشسته روی زمین. دو نفر ایستاده­اند توی مستطیل و یک نفر بیرون ضلع خالی. همان بیرون صفحه­های کاغذی مشابهی ریخته شده روی زمین. روی صفح ­ها اعدادی ردیف شده اند با علامت ­های مثبت و منفی و با اندازه­ ها و فرم ­های مختلف.

آنکه بیرون ایستاده شروع به خواندن می ­کند (بسته به اینکه فونت، علامت و اندازه اعداد چه باشد). آن یکی می ­جهد، سرش را می ­خاراند، می ­نشیند، می ­دود و حرف می ­زند:"پشتم درد می ­کنه چون امروز زیاد ظرف شستم. هر وقت زیاد ظرف می­شورم کمرم درد می ­گیره." آنکه زغال به دست دارد یک منحنی می ­کشد. بعد یک خط شکسته و یک فرم S- مانند و... از حرکات آنکه درون مستطیل است طرح­ هایی می ­کشد.

اعداد خوانده می ­شوند. می ­خاراند و می ­جهد و می ­گوید. دیده ­ها و شنیده ­ها بر کاغذ ثبت می ­شوند.

عکس ها از  آزاد امین رشتی

بازخوانی "بازخوانی" اجرایی از شاداب شایگان

بازخوانی "بازخوانی" اجرایی  از شاداب شایگان

احمدعلی کدیور

روی زمین پشت به دیوار مجری نشسته است. دهانش با تکه پارچه­ ای بسته شده. انگار که بساط یک دست ­فروش باشد، جعبه ­های پلاستیکی میوه را وارونه دورش چیده. رو و توی جعبه­ ها اشیایی هستند؛ یک رادیوی ترانزیستوری، یک بشقاب سکه، یک کیبورد و یک سری خرت و پرت دیگر. بالاسر مجری روی دیوار تصاویری پروجکت می ­شوند. تصاویری که در هر کدام یک حرف الفبا، یک شیء و چند تاس که هر بار عددی را نشان می ­دهند هستند. مثلا: "ش – تصویر شیشه در حال شکستن – چند تاس که باهم عدد شش را نشان می­ دهند." در بین تصاویر کودکی را از بالا می ­بینیم که در حال رونویسی کردن است. تعدادی کتاب در مقابلش باز هستند و او در دفتر نت روی خطوط حامل تصاویر اشیا را می ­کشد (انگار که نت­ نویسی می ­کند).

در مقابل جعبه­های میوه یک پوپیتر خالی است. کنار پایه پوپیتر روی زمین تعداد زیادی کاغذ یادداشت پخش شده ­است. روی کاغذهای یادداشت کلماتی هجی شده ­اند. مثلا: "شـاخـ - دار". زیر هر حرف تصویر یک شیء وجود دارد. ارتباط حروف و تصاویر همان است که در تصاویر روی دیوار است؛ هر شیء یک حرف را نمایندگی می ­کند.

مجری چهره افسون شده ­ها را دارد (انگار که جن ­زده باشد). روی تماشاچی ها چشم می ­گرداند. یکی را انتخاب می ­کند.  با انگشت به او اشاره می ­کند و با همان انگشت او را به سمت تکه کاغذهای روی زمین هدایت می ­کند. تماشاچی یکی از کاغذها را برمی ­دارد. مجری به پوپیتر اشاره می ­کند. تماشاچی کاغذ را روی پوپیتر می ­گذارد. مجری به راهرویی که در دایره دید تماشاچی ­ها نیست اشاره می ­کند. دختری از راهرو بیرون می­ آید. پشت به تماشاچی ­ها رو به پوپیتر می ­ایستد (پوپیتر رو به تماشاچی ­هاست). رو به مجری شروع به هجی کردن کلمات می ­کند؛ کِــ.....لیـ....شـِ.....ای.... ....  کِــ.....لیـ....شـِ.....ای.... ....  کِــ.....لیـ....شـِ.....ای.... .... 

مجری با دست راست رادیوی ترانزیستوری را روشن می ­کند. صدای نویز پخش می ­شود. با دست چپ محفظه شیشه ­ای حاوی خرده شیشه را تکان تکان می ­دهد. بعد با همان دست سکه ­های روی بشقاب را برمی ­دارد و دوباره در بشقاب می ­ریزد. با دست راست یک کیسه پلاستیکی را مچاله و باز می ­کند. و دوباره از ابتدا.

مجری دهان ­بسته و افسون شده باز روی تماشاچی ­ها چشم می ­گرداند.به تماشاچی دیگری اشاره می ­کند. کلمه جدید روی پوپیتر قرار می ­گیرد. دختر می ­خواند:

شاخـ....دار..... .... شاخـ... دار...... شاخـ.... دار.....

مجری زنگ دوچرخه را به صدا درمی­ آورد. دوباره شیشه را تکان می ­دهد. روی قورباغه چوبی چوب می ­کشد. و مدام تکرار می ­کند. ترتیب صداها همان ترتیب قرار گرفتن حروف در کلمه هستند.

مجری اشاره می ­کند  و کلمه دیگری انتخاب می ­شود. دختر می ­خواند ولی اینبار صدا مدام بالاتر می ­رود. زیرتر و زیرتر می ­شود. پوپیتر و کلمات را رها می­کند و به سمت مجری می ­رود. صدا مدام بالاتر می ­رود. انگار که بخواهد چیزی را به مجری بفهماند. مجری هم با شدت بیشتری می ­نوازد. دختر (انگار که ناامید) دست از خواندن می ­کشد و به سمت راهرو می ­رود و از دید خارج می ­شود. مجری (انگار که مایوس) دست از نواختن برمی ­دارد.

دوباره روی تماشاچی­ها چشم می گرداند. اشاره می­ کند.تماشاچی­ ها حالا که می ­دانند ماجرا از چه قرار است کلمات را با طمانینه انتخاب می ­کنند. مجری به راهرو اشاره می ­کند. دختر بازمی ­گردد و می ­خواند. کلمات پشت هم هجی می ­شوند و مجری می ­نوازد. تصویر دختری که از روی نوشته ­ها با تصاویر نت ­نویسی می ­کند مدام روی دیوار پروجکت می­ شود. دختر می ­خواندو می­ خواند و حالا باز بالاتر می ­خواند. بالاتر و بالاتر. باز هم نوشته­ ها را رها می کند . به سمت مجری می ­رود. اینبار مجری دست از نواختن می ­کشد. می ­ایستد. دهان بندش را باز می ­کند و صحنه را ترک می­ کند. دختر همچنان می ­خواند:

زَ.... میـ......نی..... زَ.... میـ......نی..... زَ.... میـ......نی.....

پرفورمنس شاداب شایگان، "بازخوانی"، ۱۹ تیرماه ۱۳۹۱

عکس هایی از پرفورمنس شاداب شایگان، "بازخوانی"

پرفورمنس شهرزاد بهشتیان و ماکان اشگواری، "چنگال"، ۱۸ تیرماه ۱۳۹۱

عکس هایی از پرفورمنس شهرزاد بهشتیان و ماکان اشگواری، "چنگال"

Support Performance Art in Iran

از پرفورمنس آرت در ایران حمایت کنید 

پرفورمنس آرت به عنوان صورتی از بیان هنری چند سالی است که در ایران جدی تر دنبال می شود و بسیاری از هنرمندان از این مدیوم جهت ارائه آثار خود بهره می گیرند. بنا به دلایل گوناگون گالری های هنری محل برگزاری بیشتر این آثار است.  با توجه به اینکه این آثار قابلیت خرید و فروش ندارند و ارائه این آثار خود هزینه هایی را برای هنرمند و گالری دار در بر دارد، شاهد این هستیم که اکثر گالری ها تمایل چندانی برای تمرکز بر این مدیوم هنری ندارند و پروژه های کوتاه مدت (اکثرا یکروزه) و زمان های نامناسب شاهد این رویکرد است. 

گالری ایست از ابتدای فعالیت خود به تا به امروز میزبان بسیاری از پروژه های پرفورمنس آرت بوده است و قصد دارد این روند را همچنان ادامه دهد.اما در این میان مشکلات همچنان پا برجا است و بسیاری از هنرمندان به دلیل نداشتن اسپانسر از پروژه های خود منصرف می شوند و ما نیز متاسفانه به جز در اختیار گذاشتن فضا و امکانات گالری فقط در برخی مواقع می توانیم هزینه های آثار را تقبل کنیم که به هر حال ادامه این روند باعث محرومیت جامعه از ارائه آثار ارزنده خواهد شد .

گالری ایست برای حل این مشکل  در همفکری با هنرمندان و آگاهان راه حلی یافته است که هم استقلال و روند سیاستگزاری گالری خدشه دار نشود و هم بتواند در پروژه های آینده یاری دهنده هنرمندان باشد. پایه  این راه حل دریافت مبلغی جزئی از مخاطبین برای تامین هزینه های مربوطه است. 

در طرح " از پرفورمنس آرت در ایران حمایت کنید"  مانند بسیاری از گالری های جهان در هر پروژه از مخاطبین مبلغی را دریافت می نماییم. شما مخاطبین پرفورمنس آرت که خود بخش مهمی در شکل گیری این آثار هستید با پیوستن به این پروژه در گسترش، رشد و پویایی پرفورمنس آرت به ما کمک خواهید کرد. 

هزینه شرکت در پروژه "جان کیج پیش می آید" مبلغ ۱۰۰۰۰ (ده هزار تومان)  برای شرکت در ۱۲ پرفورمنس و یک نشست است (یکبار برای تمامی پرفورمنس ها) . با پرداخت این مبلغ شما یک  پلاک (Badge) با طرح زیر دریافت خواهید نمود که با آن می توانید در تمامی پرفورمنس ها شرکت کنید. 

دانشجویان از ۵۰٪ (پنجاه درصد) تخفیف برخوردار خواهند شد.

پس نوشت: هزینه شرکت در یک پرفورمنس/نشست مبلغ ۱۰۰۰۰ (ده هزار تومان) است اما شما با شرکت در یک پرفورمنس/نشست و دریافت Badge می توانید در کلیه پرفورمنس ها بدون پرداخت هزینه دوباره شرکت کنید.

جان کیج پَس (pass)